De Zwarte Dood was een builenpestpandemie die in de 14e eeuw door Europa en Azië trok. Er wordt geschat dat de pandemie tussen de 75 en 200 miljoen mensen het leven heeft gekost, oftewel ongeveer een derde van de Europese bevolking.

Na de Zwarte Dood was er wijdverbreide woede en wrok onder de overlevenden. Dit was te wijten aan een aantal factoren, waaronder:

* Economische ontwrichting: De Zwarte Dood ontwrichtte de economie en veroorzaakte wijdverbreide werkloosheid en armoede. Veel mensen verloren hun huis en middelen van bestaan, en sommigen werden zelfs gedwongen hun toevlucht te nemen tot kannibalisme.

* Sociale onrust: De Zwarte Dood leidde tot een ineenstorting van de sociale orde. De traditionele sociale hiërarchie werd ontwricht en veel mensen begonnen het gezag van de kerk en de adel in twijfel te trekken.

* Religieuze vervolging: De Zwarte Dood werd vaak gezien als een straf van God voor de zonden van de mensheid. Dit leidde tot wijdverbreide vervolging van joden en andere minderheidsgroepen, die vaak de schuld kregen van de pest.

* Politieke instabiliteit: De Zwarte Dood leidde ook tot politieke instabiliteit. Veel regeringen werden omvergeworpen en er was wijdverbreid geweld en onrust.

De woede en wrok die volgden op de Zwarte Dood waren een belangrijke factor bij het uitbreken van de Honderdjarige Oorlog, die duurde van 1337 tot 1453. De oorlog was een verwoestend conflict dat Europa verder verzwakte en bijdroeg aan de sociale, economische en politieke gevolgen van de oorlog. veranderingen van de late middeleeuwen.