De joodse besnijdenis, bekend als Brit Milah, heeft een aanzienlijk religieus en cultureel belang in het jodendom. Besnijdenis is een ritueel dat wordt uitgevoerd op mannelijke baby's op de achtste dag na de geboorte, in overeenstemming met het verbond tussen God en Abraham, zoals beschreven in de Thora. Het wordt echter niet als een bloedoffer in de traditionele zin beschouwd.

In tegenstelling tot bepaalde religieuze rituelen in de oudheid waarbij dieren of mensen werden geofferd om goden te sussen of goddelijke gunst te zoeken, dient de joodse besnijdenis een ander doel. Het wordt beschouwd als een symbolische en spirituele daad die een mannelijk kind inwijdt in het Joodse verbond en zijn lidmaatschap binnen de Joodse gemeenschap verkondigt.

In de joodse traditie wordt de besnijdenis gezien als een mitswa (gebod) die de fysieke manifestatie vertegenwoordigt van het eeuwige verbond tussen God en het Joodse volk. Het verwijderen van de voorhuid symboliseert de levenslange toewijding aan het naleven van Gods geboden en de aanvaarding van het Joodse geloof.

De nadruk van de Joodse besnijdenis ligt niet op het vergieten van bloed als offer, maar eerder op het sluiten van een verbond met God en het markeren van het kind als onderdeel van het Joodse volk. Het is een fysieke en spirituele verbinding tussen het individu, de Joodse gemeenschap en het goddelijke.

Hoewel de besnijdenis een minimale hoeveelheid bloed met zich meebrengt, wordt het in de eerste plaats gezien als een teken van het verbond en een symbool van toewijding, in plaats van als een offer. Het betekent een permanente relatie en toewijding tussen het individu, God en de Joodse traditie.