Mensen van wie werd aangenomen dat ze aan de Zwarte Dood leden, werden vaak met angst en afkeer behandeld. Ze waren vaak geïsoleerd van de rest van de samenleving en hun huizen werden vaak platgebrand in een poging de verspreiding van de ziekte tegen te gaan. In sommige gevallen werden mensen waarvan werd gedacht dat ze de Zwarte Dood hadden zelfs gedood.

Sommige van de behandelingen die werden gebruikt voor de Zwarte Dood waren eigenlijk behoorlijk schadelijk. Sommige mensen geloofden bijvoorbeeld dat aderlating een goede manier was om de ziekte te behandelen, terwijl anderen geloofden dat het drinken van urine of het eten van knoflook zou kunnen helpen. In werkelijkheid waren deze behandelingen vaak niet effectief en konden ze de ziekte zelfs verergeren.

De Zwarte Dood had een verwoestende impact op Europa, en naar schatting stierf tot de helft van de bevolking aan de ziekte. De pandemie veroorzaakte wijdverbreide sociale en economische ontwrichting, en het duurde vele jaren voordat Europa zich herstelde.