Chandrashekhar Azad stierf op 27 februari 1931 tijdens een vuurgevecht met de Britse politie in Allahabad, Uttar Pradesh, India. Hij was een van de meest prominente Indiase revolutionairen van de Indiase onafhankelijkheidsbeweging.

Op 27 februari 1931 logeerden Azad en zijn collega Sukhdev Thapar in een huis in Allahabad. De Britse politie ontving informatie over hun verblijfplaats en omsingelde het huis. Azad en Thapar besloten terug te vechten en raakten verwikkeld in een hevig vuurgevecht met de politie.

Tijdens de ontmoeting werd Azad in de borst en dij geschoten. Ondanks dat hij ernstig gewond was, bleef hij terugschieten op de politie. Uiteindelijk had hij geen munitie meer en besefte hij dat er geen manier was om te ontsnappen. Vervolgens schoot hij zichzelf door het hoofd om gevangenneming te voorkomen.

De dood van Azad schokte en maakte het Indiase volk boos. Hij werd beschouwd als een symbool van moed, opoffering en toewijding aan de zaak van de Indiase onafhankelijkheid. Zijn dood inspireerde talloze andere jonge mensen om zich bij de vrijheidsbeweging aan te sluiten en te vechten voor de vrijheid van India van de Britse overheersing.