De Zwarte Dood, een van de dodelijkste pandemieën in de menselijke geschiedenis, was de builenpest veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis . Het kostte in de 14e eeuw het leven van miljoenen mensen in Azië en Europa. Tegenwoordig vormt de Zwarte Dood zoals wij die kennen echter niet langer dezelfde dreiging als ooit.

Terwijl Yersinia pestis nog steeds voorkomt bij sommige dierpopulaties, zoals knaagdieren en bepaalde wilde dieren, heeft de moderne geneeskunde aanzienlijke vooruitgang geboekt bij de behandeling van de builenpest. Vroege detectie, goede sanitaire voorzieningen en effectieve antibiotica zoals streptomycine, gentamicine en doxycycline hebben het sterftecijfer dramatisch verlaagd.

Tegenwoordig komen er in bepaalde delen van de wereld sporadische gevallen van de builenpest voor, vooral in landelijke en onontwikkelde gebieden. Mondiale gezondheidszorgsystemen, verbeterde levensomstandigheden en toegang tot medische zorg hebben het risico op wijdverbreide epidemieën, vergelijkbaar met de Zwarte Dood uit het verleden, echter aanzienlijk verminderd.

De huidige plaag komt vooral voor als geïsoleerde, plaatselijke uitbraken en niet als een catastrofe die het hele continent bestrijkt, zoals die in de 14e eeuw. Vooruitgang op het gebied van transport, communicatie en volksgezondheidsmaatregelen hebben een snelle respons en beheersing van mogelijke uitbraken mogelijk gemaakt, waardoor is voorkomen dat deze escaleren tot pandemieën op grotere schaal.