1. Urinetest:
- Er wordt een urinemonster afgenomen en getest op de aanwezigheid van bepaalde bacteriën of virussen die SOA’s veroorzaken.
- Het wordt vaak gebruikt om te testen op chlamydia, gonorroe en soms trichomoniasis.
2. Bloedonderzoek:
- Er wordt bloed afgenomen om te controleren op de aanwezigheid van antistoffen die het lichaam aanmaakt als reactie op bepaalde SOA-infecties.
- Bloedonderzoek kan syfilis, HIV en soms hepatitis B detecteren.
3. Uitstrijkje of kweek:
- Er wordt een wattenstaafje gebruikt om een monster uit het getroffen gebied (urethra, rectum of keel) te verzamelen.
- Het monster wordt vervolgens naar een laboratorium gestuurd voor kweek om specifieke bacteriën of virussen te identificeren die de infectie veroorzaken.
- Deze methode wordt gebruikt om te testen op gonorroe, chlamydia, herpes simplex-virus (HSV) en syfilis.
4. Snelle Point-of-Care-tests:
- Dit zijn diagnostische tests die snelle resultaten opleveren en kunnen worden uitgevoerd in een dokterspraktijk of kliniek.
- Ze gebruiken een klein bloedmonster of een uitstrijkje om de aanwezigheid van specifieke SOA-veroorzakende organismen op te sporen.
5. Genitaal onderzoek:
- Tijdens een lichamelijk onderzoek kan de arts de geslachtsorganen visueel inspecteren op tekenen van SOA's, zoals zweren, zweren of huiduitslag.
6. Nucleïnezuuramplificatietests (NAAT's):
- Deze moleculaire tests detecteren het genetisch materiaal (DNA of RNA) van SOA-veroorzakende micro-organismen.
- NAAT's zijn zeer gevoelig en kunnen SOA's identificeren, zelfs als ze in kleine hoeveelheden aanwezig zijn.
De specifieke tests die voor een individu worden aanbevolen, zijn afhankelijk van hun symptomen, seksuele geschiedenis en risicofactoren. Het is essentieel om een zorgverlener te raadplegen voor een goede evaluatie en testen om een nauwkeurige diagnose en passende behandeling van eventuele SOA's te garanderen.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win