Er zijn vele aandoeningen die verband houden met de kleutertijd , kindertijd of adolescentie . Een van deze aandoening is bekend als reactieve hechtingsstoornis . Dit artikel beschrijft de tekenen en symptomen van deze aandoening . Instructies
Hoe Tekenen en symptomen van reactieve hechtingsstoornissen Identificeer in Early Childhood .
1

Kijk voor sterk verstoord en ontwikkelingsgebied ongepast sociale verbondenheid in de meeste contexten , te beginnen voor de leeftijd van 5 jaar . Dit moet blijken uit een van de volgende : 1 . Aanhoudend verzuim te initiëren of te reageren op een ontwikkeling passende wijze bij tot de meeste sociale interacties , zoals geopenbaard is door overdreven geremde , hyper waakzaam , of sterk ambivalente en tegenstrijdige reacties. Voorbeelden hiervan zou het kind reageert op zorgverleners met een mengsel van aanpak , vermijding , en weerstand tegen troostend zijn, of kan bevroren watchfulness.2 vertonen . Diffuse bijlagen zoals geopenbaard door willekeurige gezelligheid met duidelijke onvermogen om geschikte selectieve bijlagen vertonen . Bijvoorbeeld : . Overmatige bekendheid met relatieve vreemden of een gebrek aan selectiviteit in de keuze van hechtingsfiguren

Evalueer 2 om ervoor te zorgen dat de symptomen in stap 1 niet worden verantwoord uitsluitend door vertraging in de ontwikkeling , zoals mentale retardatie . Als er een mogelijkheid dat een andere voorwaarde zou kunnen zijn voor de in stap 1 genoemde symptomen , kan Reactieve hechtingsstoornissen niet worden beschouwd .

Kijk
3 voor een gebrek aan adequate zorg zoals gegeven door primaire verzorgers zoals blijkt uit ten minste een van de volgende : 1 . Aanhoudende veronachtzaming van elementaire emotionele behoeften van het kind voor comfort , stimulatie en affection.2 . Aanhoudende veronachtzaming van fundamentele fysische needs.3 het kind. Herhaalde wijzigingen van de primaire verzorger dat vorming van stabiele bijlagen voorkomen . Een voorbeeld hiervan zou kunnen zijn frequente veranderingen in de pleegzorg .
4

Kijk voor een verbinding tussen de symptomen in stap 1 en het gedrag in stap 3 . De ongeregeldheden in stap 1 moet beginnen na de in stap 3 beschreven gedrag. Er is een vermoeden dat het gedrag in stap 3 van de kant van de zorgverlener direct resulteert in het heden in de in stap 1 beschreven kind symptomen .