Infecties, koorts en etter die gepaard gaan met ernstige tandvleesaandoeningen, ook wel parodontitis genoemd, worden veroorzaakt door een complexe interactie tussen het immuunsysteem, bacteriën en de ontstekingsreactie van het lichaam. Hier is een overzicht van het proces:

1. Bacteriële invasie :De ontwikkeling van tandvleesaandoeningen wordt voornamelijk veroorzaakt door de opeenhoping van tandplak, een plakkerig laagje bacteriën dat zich op de tanden vormt. Deze ophoping kan het tandvlees irriteren en leiden tot gingivitis, de eerste fase van tandvleesaandoeningen die worden gekenmerkt door rood, gezwollen en bloedend tandvlees.

2. Immuunreactie :Naarmate tandplak zich ophoopt en gingivitis vordert, probeert het immuunsysteem de bacteriële invasie te bestrijden. Witte bloedcellen, zoals neutrofielen en macrofagen, worden naar het getroffen gebied gestuurd om de bacteriën op te slokken en te vernietigen. Deze immuunrespons is essentieel voor het onder controle houden van de infectie, maar kan ook bijkomende schade aan het tandvlees en de omliggende weefsels veroorzaken.

3. Gifstoffen en enzymen :Bepaalde bacteriën die in tandplak worden aangetroffen, produceren schadelijke gifstoffen en enzymen die het tandvleesweefsel en het onderliggende bot kunnen afbreken. Deze stoffen dragen bij aan de vernietiging van de tandondersteunende structuren, wat leidt tot de vorming van zakken tussen de tanden en het tandvlees (parodontale zakken).

4. Ontsteking :De reactie van het immuunsysteem op infectie en de werking van bacteriële toxines en enzymen veroorzaken een aanzienlijke ontstekingsreactie. Deze ontsteking zorgt ervoor dat het tandvlees rood, gezwollen en pijnlijk wordt. In ernstige gevallen kan de ontsteking zich verspreiden naar omliggende weefsels, inclusief het bot.

5. Koorts en pus :Bij gevorderde tandvleesaandoeningen worden de ontstekingen en infecties zo ernstig dat ze een systemische reactie kunnen veroorzaken. De poging van het lichaam om de plaatselijke infectie te bestrijden kan de lichaamstemperatuur verhogen, wat koorts kan veroorzaken. Bovendien wordt vaak de ophoping van pus, die bestaat uit dode witte bloedcellen, bacteriën en weefselresten, waargenomen in parodontale zakken. Pus geeft aan dat de infectie is gevorderd en een snelle behandeling vereist.

Het is belangrijk op te merken dat hoewel infectie en ontsteking natuurlijke reacties zijn op tandvleesaandoeningen, ernstige symptomen zoals koorts en pusvorming duiden op een aanzienlijke progressie van de aandoening. Een goede mondhygiëne, regelmatige tandheelkundige controles en professionele parodontale behandeling zijn cruciaal voor het voorkomen en beheersen van tandvleesaandoeningen om deze complicaties te voorkomen.