Over het algemeen proberen tandartsen waar mogelijk natuurlijke tanden te behouden. Er zijn echter enkele situaties waarin het trekken van een tand de beste optie kan zijn, waaronder:

Ernstige tandvleesziekte: Als de tandvleesaandoening zo ver is gevorderd dat het bot dat de tand ondersteunt aanzienlijk is beschadigd, moet de tand mogelijk worden getrokken.

Geavanceerd tandbederf: Als een tand groot verval heeft en niet kan worden gerepareerd met een vulling of kroon, moet deze mogelijk worden getrokken.

Infectie: Als een tand geïnfecteerd is en de infectie niet kan worden behandeld met antibiotica of wortelkanaalbehandeling, moet de tand mogelijk worden getrokken.

Getroffen tand: Een geïmpacteerde tand is een tand die niet volledig uit het tandvlees kan losbarsten. Geïmpacteerde tanden kunnen pijn en schade aan de omliggende tanden veroorzaken en moeten mogelijk worden getrokken.

Een abces is een gelokaliseerde ophoping van pus die in het tandvlees of rond de wortel van een tand kan voorkomen. Abcessen kunnen worden veroorzaakt door bacteriële infecties en kunnen pijn, zwelling en koorts veroorzaken. Behandeling voor een abces omvat meestal antibiotica en drainage van de pus. In sommige gevallen kan een abces ook extractie van de aangetaste tand vereisen.

Voordat hij de beslissing neemt om een ​​tand te trekken, zal uw tandarts uw mondgezondheid zorgvuldig evalueren en al uw behandelingsopties met u bespreken. Zij zullen rekening houden met de ernst van de tandvleesaandoening of infectie, de toestand van de tand en de langetermijnprognose voor uw mondgezondheid.