De anatomische kroon en de tandkroon zijn twee verschillende termen die in de tandheelkunde worden gebruikt om verschillende delen van een tand te beschrijven.

Anatomische kroon verwijst naar het zichtbare gedeelte van de tand dat bedekt is met glazuur en zich boven de tandvleesrand bevindt. Het omvat de gehele structuur van de tand boven de cemento-glazuurverbinding (CEJ), de grens tussen het glazuur en het cement. De anatomische kroon bestaat uit de volgende componenten:

1. Klinische kroon: Dit is het deel van de anatomische kroon dat zichtbaar is in de mond. Het omvat het glazuur, dentine en de pulpakamer.

2. Radiografische kroon: Dit is het deel van de anatomische kroon dat zichtbaar is op tandheelkundige röntgenfoto's (röntgenfoto's). Het omvat het glazuur, dentine en de pulpakamer, evenals de onderliggende botstructuur.

Tandkroon daarentegen is een term die in de tandheelkunde wordt gebruikt om te verwijzen naar een restauratie die het gehele zichtbare gedeelte van de tand bedekt en beschermt, inclusief de gehele anatomische kroon. Tandkronen zijn meestal gemaakt van porselein, metaal of een combinatie van beide materialen en worden gebruikt om beschadigde, rotte of gebroken tanden te herstellen.

Samenvattend verwijst de anatomische kroon naar de natuurlijke structuur van de tand boven de tandvleesrand, terwijl de tandkroon een kroon is die wordt gebruikt om het gehele zichtbare gedeelte van de tand te bedekken en te beschermen.