In de tandheelkunde verwijst een ankertand naar een tand die wordt gebruikt als stabiel steun- of bevestigingspunt voor een tandprothese, zoals een brug of een gedeeltelijke prothese. Het wordt ook wel een abutmenttand genoemd.

Ankertanden zijn doorgaans gezonde en sterke tanden die voldoende botondersteuning hebben om de krachten te weerstaan ​​die door de prothese worden uitgeoefend. Ze worden strategisch geselecteerd op basis van hun locatie, sterkte en conditie om de tandheelkundige restauratie stabiliteit en een lange levensduur te bieden.

Bij het maken van een brug worden de ankertanden bijvoorbeeld voorbereid om kronen of andere soorten restauraties te ontvangen die de kunsttand (pontic) op zijn plaats houden. De pontic wordt vervolgens aan de kronen op de ankertanden bevestigd, waardoor in wezen de opening wordt overbrugd die door de ontbrekende tand is ontstaan.

Op dezelfde manier kunnen in het geval van een gedeeltelijke prothese ankertanden worden gebruikt om de prothese te ondersteunen en te stabiliseren. Om de gedeeltelijke prothese aan de ankertanden te bevestigen, worden sluitingen of andere bevestigingsmechanismen gebruikt, waardoor een veilige pasvorm wordt gegarandeerd en wordt voorkomen dat de prothese in de mond beweegt.

De selectie van geschikte ankertanden is cruciaal voor het succes en de duurzaamheid van de tandprothese. Factoren zoals de staat van de tanden, hun locatie en de hoeveelheid kracht die ze kunnen weerstaan, worden zorgvuldig overwogen tijdens de behandelingsplanning.