In de tandheelkunde verwijst de term "plafond" specifiek naar het harde gehemelte, dat de bovengrens van de mondholte vormt. Het bestaat uit bot bedekt met een laag slijmvlies. Het oppervlak van het gehemelte is voorzien van talloze kleine plooien en ribbels, rugae genaamd, die helpen bij het creëren van wrijving om het smaakgevoel te versterken en de beweging van voedsel tijdens het kauwen en slikken te vergemakkelijken.