Over het algemeen mogen tandartsen bij wet patiënten kosten in rekening brengen voor verleende diensten, zelfs als de verzekeringsmaatschappij van de patiënt later de dekking voor de procedure weigert of verlaagt. Dit komt omdat de patiënt uiteindelijk verantwoordelijk is voor het betalen van zijn eigen gezondheidszorg, ongeacht zijn verzekeringsdekking.

Hier volgt een samenvatting van hoe tandheelkundige facturering doorgaans werkt:

Wanneer u uw tandarts bezoekt, dient deze een claim in bij uw verzekeringsmaatschappij voor de geleverde diensten. De verzekeringsmaatschappij zal vervolgens de claim beoordelen en bepalen welk deel van de kosten zij zal dekken.

Als de verzekeringsmaatschappij de dekking weigert of verlaagt, stuurt de tandarts doorgaans een rekening naar de patiënt voor het resterende saldo. De patiënt is verantwoordelijk voor het betalen van dit saldo, zelfs als hij of zij al een eigen bijdrage of eigen risico heeft betaald op het moment van de dienstverlening.

Sommige tandartspraktijken hebben mogelijk een beleid om het saldo van de patiënt kwijt te schelden of te verlagen in het geval van een weigering van de verzekering. Ze zijn daartoe echter niet verplicht. Als u zich zorgen maakt over uw vermogen om tandheelkundige diensten te betalen, is het belangrijk om dit met uw tandarts te bespreken voordat de werkzaamheden worden uitgevoerd.

Hier zijn een paar tips om onverwachte tandartsrekeningen te voorkomen:

- Neem contact op met uw verzekeringsmaatschappij voordat u tandheelkundig werk ondergaat om te zien welke procedures en behandelingen worden gedekt.

- Vraag uw tandarts om een ​​schatting van de totale kosten van de behandeling voordat u akkoord gaat met de werkzaamheden.

- Houd rekening met eventuele eigen risico's, eigen bijdragen of co-assurantie die van toepassing kunnen zijn op uw dekking.