Recente ontwikkelingen in de diagnose van cariës zijn onder meer:

1. Kwantitatieve lichtgeïnduceerde fluorescentie (QLF): QLF is een niet-invasieve diagnostische techniek waarbij speciaal licht wordt gebruikt om het tandoppervlak te prikkelen en de hoeveelheid uitgezonden fluorescentie te meten. Een gezonde tandstructuur vertoont een laag fluorescentieniveau, terwijl vroege carieuze laesies een verhoogde fluorescentie vertonen. QLF-apparaten kunnen tandartsen helpen cariës in een vroeg stadium op te sporen, wanneer de behandeling conservatiever en minder invasief is.

2. Nabij-infrarood (NIR) beeldvorming: NIR-beeldvorming is een andere niet-invasieve optische techniek die gebruik maakt van nabij-infraroodlicht om cariës zichtbaar te maken. NIR-licht dringt dieper door in het tandweefsel, waardoor verborgen laesies kunnen worden gedetecteerd die bij traditioneel visueel onderzoek mogelijk niet zichtbaar zijn. NIR-beeldvormingssystemen kunnen gedetailleerde beelden van de getroffen gebieden opleveren, wat helpt bij de nauwkeurige diagnose en behandelingsplanning van cariës.

3. Confocale laserscanmicroscopie (CLSM): CLSM is een beeldvormingstechniek met hoge resolutie die gebruik maakt van een gefocusseerde laserstraal om gedetailleerde beelden van het tandoppervlak te verkrijgen. Met CLSM kunnen tandartsen de microanatomie van de tandstructuur visualiseren en vroege carieuze laesies met grotere precisie detecteren. Het kan ook informatie verschaffen over de diepte van de laesies, wat helpt bij de selectie van geschikte behandelingsopties.

4. Digitale radiografie en Cone Beam Computed Tomography (CBCT): Digitale radiografie en CBCT zijn geavanceerde röntgenbeeldvormingstechnieken die een verbeterde visualisatie van tandheelkundige structuren mogelijk maken. Deze technologieën bieden beelden met een hoge resolutie, waardoor tandartsen cariës kunnen detecteren, de omvang van de laesies kunnen beoordelen en het omliggende bot en de ondersteunende structuren kunnen beoordelen. Met name CBCT biedt driedimensionale beelden die een nauwkeurige diagnose en behandelplanning van complexe gevallen mogelijk maken.

5. Optische coherentietomografie (OCT): OCT is een niet-invasieve beeldvormingstechniek die gebruik maakt van licht met lage coherentie om dwarsdoorsnedebeelden van de tandstructuur te verkrijgen. OCT biedt gedetailleerde informatie over de interne structuur van de tand, inclusief het glazuur, dentine en de pulpa. Het stelt tandartsen in staat cariës te detecteren, de diepte ervan te beoordelen en het te onderscheiden van andere tandheelkundige aandoeningen.

6. Lasergeïnduceerde afbraakspectroscopie (LIBS): LIBS is een techniek waarbij gebruik wordt gemaakt van een gerichte laserstraal om een ​​kleine hoeveelheid tandweefsel te verdampen en het uitgezonden licht te analyseren. Het geeft informatie over de elementaire samenstelling van de tand, waardoor cariës kan worden gedetecteerd en specifieke elementen kunnen worden geïdentificeerd die verband houden met het cariësproces.

7. Cariësdetectiekleurstoffen: Cariësdetectiekleurstoffen zijn vitale vlekken die zich selectief ophopen in gebieden met een gedemineraliseerde tandstructuur, waardoor ze zichtbaar worden voor de tandarts. Deze kleurstoffen helpen bij de visuele detectie van vroege carieuze laesies en helpen deze te onderscheiden van gezond tandweefsel.

Door deze geavanceerde diagnostische hulpmiddelen en technieken te integreren, kunnen tandartsen de nauwkeurigheid en efficiëntie van cariësdetectie verbeteren, wat leidt tot effectievere en conservatievere behandelresultaten voor patiënten.