Eenzijdige gespleten lip, de meest voorkomende vorm van orofaciale gespleten, treedt op als gevolg van het mislukken van de fusie tussen de maxillaire en nasale protuberansen tijdens de embryonale ontwikkeling. Het treft meestal één kant van de lip en kan in ernst variëren van een kleine inkeping tot een volledige scheiding van de lip.

Tijdens de normale embryonale ontwikkeling wordt het gezicht gevormd door het samensmelten van verschillende uitsteeksels of bultjes. De maxillaire protuberansen, gelegen aan weerszijden van de zich ontwikkelende neus, en de nasale protuberansen, gelegen aan de voorkant van het gezicht, versmelten samen en vormen de bovenlip. Als dit fusieproces wordt verstoord of niet goed verloopt, kan een eenzijdige gespleten lip ontstaan.

De exacte oorzaken van een eenzijdige gespleten lip zijn nog niet volledig bekend, maar er wordt aangenomen dat deze het gevolg zijn van een combinatie van genetische en omgevingsfactoren. Er wordt aangenomen dat genetische factoren een belangrijke rol spelen, aangezien gespleten lip en gehemelte in verband zijn gebracht met bepaalde genetische syndromen en mutaties, maar de specifieke genetische mechanismen zijn nog niet goed ingeburgerd. Er wordt aangenomen dat omgevingsfactoren, zoals bepaalde medicijnen, voedingstekorten, roken van de moeder of infecties tijdens de zwangerschap, ook bijdragen aan de ontwikkeling van een hazenlip, maar verder onderzoek is nodig om deze associaties volledig te begrijpen.

Eenzijdige gespleten lip kan verschillende gevolgen hebben voor iemands uiterlijk, spraak en tandgezondheid. Het kan de voeding en de mondhygiëne beïnvloeden en kan ook leiden tot tandafwijkingen en een slechte uitlijning. De behandeling van een eenzijdige gespleten lip omvat doorgaans chirurgische ingrepen om de kloof te herstellen en de structuur van de lip te herstellen, evenals voortdurende tandheelkundige zorg om eventuele daarmee samenhangende tandheelkundige problemen aan te pakken.