De Europeanen konden de Zwarte Pest niet bestrijden vanwege een combinatie van factoren:

1. Gebrek aan medische kennis:

Tijdens de middeleeuwen was de medische kennis beperkt en was het begrip van de oorzaken en de overdracht van ziekten rudimentair. De heersende medische theorieën waren gebaseerd op oude Griekse en Romeinse teksten, waarin de nadruk werd gelegd op humorisme en onevenwichtigheden in de lichaamsvochten. Dit leidde tot ineffectieve behandelingen, zoals aderlaten en zuiveren, waardoor het immuunsysteem van de getroffenen verder werd verzwakt.

2. Slechte sanitaire voorzieningen:

Europese steden in de Middeleeuwen werden gekenmerkt door slechte sanitaire voorzieningen en overbevolking. Dit zorgde voor ideale omstandigheden voor de overdracht van de pest. De straten waren bezaaid met afval en rioolwater, en er waren geen effectieve systemen voor afvalbeheer of schoonwatervoorziening. De nabijheid van mensen in dichtbevolkte steden vergemakkelijkte de verspreiding van de pest.

3. Ontoereikende quarantainemaatregelen:

Aanvankelijk bestond er een gebrek aan inzicht in de manier waarop de ziekte zich verspreidde, wat leidde tot ontoereikende quarantainemaatregelen. Als gevolg hiervan bleven geïnfecteerde individuen interactie hebben met de gezonde bevolking, wat bijdroeg aan de snelle verspreiding van de pest.

4. Bijgeloof en religieuze overtuigingen:

Religieuze overtuigingen en bijgeloof speelden ook een rol bij het belemmeren van effectieve reacties op de pest. Velen geloofden dat de pest een goddelijke straf voor zonden was, en in plaats van praktische stappen te ondernemen, namen ze hun toevlucht tot gebeden en religieuze processies, wat de verspreiding van de ziekte verder vergemakkelijkte.

5. Gebrek aan overheidscoördinatie:

Tijdens de middeleeuwen was Europa verdeeld in talloze kleine koninkrijken en stadstaten, elk met zijn eigen bestuurs- en administratieve systemen. Deze fragmentatie belemmerde gecoördineerde inspanningen om de pest effectief aan te pakken. Er was een gebrek aan gecentraliseerde autoriteit en middelen om volksgezondheidsmaatregelen op grote schaal uit te voeren.

6. Handel en reizen:

De uitgebreide handelsnetwerken en reisroutes van die tijd droegen bij aan de verspreiding van de pest over grote afstanden. Terwijl kooplieden, reizigers en schepen van de ene regio naar de andere trokken, droegen ze onbewust geïnfecteerde vlooien of ratten met zich mee.

Deze factoren samen maakten Europa bijzonder kwetsbaar voor de Zwarte Pest, wat resulteerde in verwoestende gevolgen en aanzienlijk bevolkingsverlies in de 14e eeuw.