Artistieke expressie :Christo en Jeanne-Claude beschouwden het inpakken van objecten als een vorm van artistieke expressie. Ze zagen het inpakken als een manier om alledaagse voorwerpen in kunstwerken te veranderen en kijkers uit te nodigen ze op nieuwe en onverwachte manieren te bekijken.

Efemere aard van kunst :De ingepakte objecten van Christo en Jeanne-Claude waren vaak tijdelijke installaties, ontworpen voor een beperkte duur. Deze vergankelijke kwaliteit weerspiegelde hun overtuiging dat kunst kortstondig en vergankelijk moet zijn, net als het leven zelf.

Uitdagende conventies :Hun grootschalige inpakprojecten daagden conventionele opvattingen over kunst en openbare ruimte uit. Door iconische herkenningspunten en alledaagse voorwerpen in te pakken, verlegden ze de grenzen van de artistieke praktijk en bereikten ze een breder publiek buiten de traditionele kunstwereld.

Sociaal en milieucommentaar :De projecten van Christo en Jeanne-Claude hadden soms een sociale of ecologische boodschap. Zo benadrukte hun verpakking van de Pont-Neuf in Parijs (1985) het belang van het behoud van cultureel erfgoed, terwijl hun verpakking van bomen in Zwitserland (1998) het bewustzijn over ecologisch behoud verhoogde.

Een dialoog met het publiek creëren :De projecten van Christo en Jeanne-Claude waren vaak participatief en vereisten samenwerking van verschillende belanghebbenden, waaronder lokale gemeenschappen, politici en kunstinstellingen. Dit samenwerkingsproces zorgde voor publieke discussie en debat rond hun werk, waardoor een dialoog tussen kunstenaars en de samenleving werd gestimuleerd.

Over het geheel genomen probeerde de praktijk van Christo en Jeanne-Claude met het inpakken van objecten de conventionele artistieke normen uit te dagen, het publiek op nieuwe manieren te betrekken en kortstondige kunstwerken te creëren die tot reflectie, conversatie en een diepere waardering voor de wereld om ons heen leidden.