Carnafobie is de irrationele angst voor vleesetende dieren, zoals leeuwen, tijgers en beren. Hoewel het niet zo gebruikelijk is als andere fobieën, kan carnafobie nog steeds een aanzienlijke impact hebben op iemands leven, waardoor angst- en vermijdingsgedrag ontstaat dat de dagelijkse activiteiten en relaties verstoort. Iemand met carnafobie kan bijvoorbeeld bang zijn om naar de dierentuin te gaan of zelfs naar natuurdocumentaires over vleesetende dieren te kijken.

Hoewel de angst voor vleesetende dieren tot op zekere hoogte begrijpelijk lijkt, wordt het als een fobie beschouwd wanneer de angst buitensporig en hardnekkig wordt en iemands leven verstoort. Carnafobie kan zich ontwikkelen als gevolg van een verscheidenheid aan factoren, waaronder genetische aanleg, traumatische ervaringen (zoals aangevallen worden door een dier of getuige zijn van een aanval) of door negatieve associaties (zoals het leren over vleesetende dieren uit horrorfilms of nieuwsberichten die de nadruk leggen op hun gevaarlijke aard).

De behandeling van carnafobie omvat doorgaans psychotherapie, zoals cognitieve gedragstherapie (CGT), om negatieve gedachten, overtuigingen en gedragingen die verband houden met vleesetende dieren aan te pakken en te veranderen. Het geleidelijk blootstellen van het individu aan gevreesde stimuli in een veilige en gecontroleerde omgeving (bekend als exposure-therapie) is ook een belangrijk onderdeel van de behandeling. In sommige gevallen kan medicatie worden voorgeschreven om angstsymptomen te helpen beheersen als onderdeel van het behandelplan.