De term ‘wilde kinderen’ verwijst naar kinderen die buiten de menselijke samenleving hebben geleefd, hetzij vanaf de geboorte, hetzij vanaf zeer jonge leeftijd. Ze worden vaak aangetroffen in afgelegen gebieden zoals bossen of bergen, en hebben mogelijk beperkt of geen contact met andere mensen gehad. Wilde kinderen worden doorgaans gekenmerkt door een gebrek aan sociale vaardigheden en taalontwikkeling, en kunnen ongebruikelijke gedragspatronen vertonen als gevolg van hun opvoeding in een niet-menselijke omgeving. Onderzoek naar wilde kinderen geeft inzicht in het belang van sociale en culturele interactie voor de menselijke ontwikkeling en het leren.