Bedwantsen zijn parasitaire insecten die liever voeden met menselijk bloed , maar zijn ook bekend te voeden met muizen en vogels . Algemeen gezien als een teken van onreinheid , het aantal bedwantsen in de wereld is zeer productief , alles wat nodig is om een besmetting te beginnen is een enkele bug meeliften op de kleding van een persoon of bagage vanuit een hotelkamer rechtstreeks naar zijn huis . Door hun sterke kakkerlak - achtige levensvatbaarheid , kan het moeilijk zijn om een besmetting te vernietigen . Eieren

Vrouw bedwantsen leggen witte eieren gebogen dat zijn ongeveer een mm lang . Ze leggen tussen de drie en acht eieren in een keer, en in de loop van een mensenleven kan 200 tot 500 eieren leggen . Omdat de eieren worden gelegd in clusters langs scheuren of spleten en bedekt met een kleverige substantie , kan het erg moeilijk zijn om ze te verwijderen nadat ze zijn gespot . Elk ei heeft een kapje aan de ene kant de bug komt uit tijdens het uitbroeden . Over het algemeen , ze uitkomen zeven tot 12 dagen na het leggen . Bij warm weer , ze uitkomen - en groeien - . Sneller dan in koeler weer
Nimfen

Pas uitgekomen bedwantsen worden nimfen genoemd . Onmiddellijk na het uitkomen , wandluis nimfen vereisen een bloedmaaltijd , die ze op zoek gaan naar . Dit is een reden bedwantsen liever met behulp van matrassen als hun broedplaats , maar ze leven ook in muren , achter de kunstwerken en in gestoffeerde meubels . Nimfen vooruitgang door vijf stadia van vervelling vóór het bereiken van de volwassenheid. Deze complete fase duurt vijf weken onder gemiddelde omstandigheden , maar kan sneller vooruitgang bij warm weer. Mannelijke en vrouwelijke wandluis nimfen vereisen bloedmaaltijd te groeien en te ruien . Voor het voeden , ze zijn vlak, kleurloos ( of lichtbruin ) insecten vergelijkbaar teken , na een bloedmaaltijd , ze zijn rond en paars- rood
Volwassenen
< . br >

Volwassen bedwantsen zijn ongeveer 5,5 mm lang en roodbruin . Volwassen vrouwtjes , zoals het ruien nimfen , vereisen bloedmaaltijd om hun eieren te produceren . Alle volwassen bedwantsen uitsluitend bloed eten maaltijden , maar ze kunnen overleven voor maximaal een jaar zonder enige maaltijd . Ze zijn nachtelijke feeders , tenzij het ​​is al lang geleden dat hun laatste maaltijd , in welk geval zij een dag voeden zult proberen . Bedwantsen zijn zo klein dat de meeste mensen niet in de gaten de bijten als het gebeurt , maar de afscheiding geven ze door hun beet kan jeuk en rode zweren veroorzaken . De gemiddelde levensduur van een wandluis is 12 maanden . Zware eters hebben de neiging om overal wonen vier tot zes maanden, terwijl slapende bedwantsen zo lang als 18 maanden.
Geschiedenis

Bedwantsen hebben een menselijke parasiet al enkele kunnen leven eeuwen . Ze waren wijdverspreid in de VS voor de Tweede Wereldoorlog en de uitvinding van DDT , die werd gebruikt om plagen te roeien . Volgens Bed - Bug.org , is het niet " tot de laatste tien jaar dat gemelde gevallen gaf een indicatie van een mogelijke stijging van de [ wandluis ] besmettingen . " Een reden is dat de deskundigen gestopt sproeien DDT bij mensen thuis , kiezen voor andere , vaak minder effectief , uitroeiing technieken . Bovendien, mensen reizen internationaal meer dan voorheen , waardoor het gemakkelijk voor bedwantsen te verspreiden .
Tekenen van Infestation

De eerste opgemerkte indicatie van bedwantsen is meestal hun beet , die kan jeuken en resulteren in clusters van rode bultjes over de huid . Tiny smatterings van bloedvlekken over lakens is een andere indicatie , zoals zijn kleine bruine vlekken (met vermelding van wandluis uitwerpselen ) . Bedwantsen zijn vaak ingebed langs matras naden , en lijken een donkere lijn van schimmel uit verder weg . Als bedwantsen worden vermoed, wordt een inspectie uitgevoerd door een deskundige aanbevolen, omdat ze verstoppen vrijwel overal .