Sprinkhanen hebben een verfijnd reukvermogen, dat ze gebruiken om voedsel te detecteren, roofdieren te vermijden en partners te vinden. Ze hebben reukreceptoren op hun antennes en andere lichaamsdelen, en ze kunnen chemische signalen in de lucht waarnemen.

De antennes van sprinkhanen zijn bedekt met kleine haartjes, die elk een reukreceptor bevatten. Deze receptoren kunnen een breed scala aan chemische verbindingen detecteren, waaronder verbindingen die vrijkomen door planten, andere insecten en roofdieren. Wanneer een sprinkhaan een chemische verbinding ruikt, sturen de receptoren op zijn antennes een signaal naar de hersenen, die het signaal interpreteren en de juiste reactie veroorzaken.

Als een sprinkhaan bijvoorbeeld de geur ruikt van een plant die hij graag eet, zal hij naar de plant toe bewegen. Als hij de geur van een roofdier ruikt, zal hij zich verwijderen van de bron van de geur. En als hij de geur van een potentiële partner ruikt, zal hij naar de partner toe bewegen en hem het hof gaan maken.

Sprinkhanen gebruiken ook hun reukvermogen om voedsel te vinden. Ze kunnen de chemicaliën ruiken die vrijkomen door planten wanneer ze worden beschadigd of opgegeten. Hierdoor kunnen ze planten vinden die in goede staat verkeren en planten vermijden die zijn beschadigd door andere insecten of dieren.

Het reukvermogen is essentieel voor het voortbestaan ​​van sprinkhanen. Hiermee kunnen ze voedsel vinden, roofdieren vermijden en partners vinden. Zonder reukvermogen zouden sprinkhanen veel kwetsbaarder zijn voor roofdieren en moeilijker voedsel kunnen vinden.